Sinema

Sinema hareketsiz görüntülerden yararlanarak bir beyaz perde üzerinde hareketli görüntüler oluşturan anlatım ve temsil aracıdır. Sinema filmi ancak çeşitli aşamalardan sonra seyirci karşısına çıkar. İlkin konu bulunur,ardından konu geliştirilir ve filmin dramatik yapısı kurulur.Geliştirmeden sonra senaryo yazılır. Senaryo ayrım (sekans) lara ve çekim (Plan) lara bölünür.Çekimlerin ayrı ayrı sayısı belirtilir. Bu senaryo çevirim senaryosu adını alır. Bir ayrımda bir çok sahne bulunabileceği gibi bir sahnede çeşitli sayıda çekimler yer alabilir.

Sahnelersıraya göre numaralandırılarak hepsine bir başlık verilir. Kapalı yerde geçen olaylara (İç sahne)  açık havada geçenlere ise (Dış sahne) denilerek belirlenir. Çevirim senaryosunun yazıldığı sayfanın sol sütununa görüntüyle,sağ sütununa ise sesle ilgili hususlar yazılır. Bu notların az yada çok oluşu yönetmenin senaryonun yazılış sırasında hazır bulunmasına ve isteğine bağlıdır. Filmin çevriminde görevli kişiler beş bölümde toplanırlar. Yapım yönetmeni,Yönetmen,Yönetmen yardımcıları,Yazman,yapım görevlisinden oluşan(Yönetim takımı)Görüntü yönetmeni,Alıcı yönetmen,Yardımcıları,Işıkcılar,şakşakcıların bulunduğu(Alıcı Takımı) Sanat yönetmeni,Dekorcu,Dekor işçileri,Donatımcı,Döşemeci,Giysi yaratıcısı,Baş giysici,Giydirici,Makyajcı,Berberi içine alan Dekor Giysi makyaj takımı ses yönetmeni yardımcısı,mikrofoncunun katıldığı ses takımı ve Başoyuncu ikinci rol oyuncuları ufak rol oyuncuları ve figüranları kapsayan (Oyuncular takımı) Çekim iç ve dış olarak ikiye ayrılır.

İç sahneler gerçek dekorda olabileceği gibi,Stüdyoda da hazırlanabilir.Bazen dış sahneler de stüdyo da hazırlanabilir. Dekorlar gerçek büyüklükte yada küçültülmüş ölçülerde hazırlanabilir,ancak gerçek büyüklükler tamdeğildir. Küçültülmüş dekorlar optik oyunlarla filmde normal büyüklükte görünürler. Dış sahnelerin stüdyoda çevrilmesine,uzaklık şehir trafiğini aksatma gibi nedenler yüzünden dışarıda çalışılamaması durumunda başvurulur.Genellikle tarihsel filmlerde izlenen bir başka yolda sahne dekorunun stüdyoya yakın bir yerde açıkta hazırlanmasıdır.

Sinemanın anlatım araçları oldukça karmaşıktır. Bunlardan alınacak sonuçlar teknik gelişimlere bağlıdır. Sinemanın ilk anlatım aracı çevrimin biçimsel sonucu olan çekimdir.Çekim uzay ve zaman kavramlarını bir arada kapsadığından değerlendirilmesi  sadece biçimsel açıdan yapılamaz. Çekimin içindeki kişilerin hareketleri iç,alıcı makinanın hareketiyle belirlenenler ise dış hareket olarak kabul edilir. Bu iki hareketin birleşmesi sinema görüntüsünün hareketliliğini sağlar.

Alıcı makinanın hareketi,kendi çevresinde dönmesiyle,yada uzay içinde yer değiştirmesiyle gerçekleşir.Seyircinin sahneyi izlediği görüş noktasının ve buna bağlı olarak sahne görüşünün sürekli olarak değişmesi,alıcı makinanın iki hareketinin bire indirgenmesiyle sağlanır. Bir çekimden bir başka çekime geçiş hareketinin sürekliliğinin kesintiye uğraması da görüntüdeki değişiklikleri doğurur. Nesneler yada insanlar yakın çekimde gösterilirken uzak çekimle verilebilir. Bundan başka uzak çekimle gösterilen nesne yada insanların yakın çekimine geçilebilir.

Görüntünün hareketliliğini düzenleyen,buna bir doğrultu veren,görüntüyle ses kuşağı arasındaki ilişkiyi çizen kurgu çalışması, sinemanın bir başka önemli anlatım yoludur. Kurgu sinema diline özerkliği çekime gerçek anlatımı kazandırır. Filim yapımındaki  son aşamalardan biri olmakla birlikte ilk çalışmalardan itibaren  üzerinde durulması gerekir. Senaryonun sonucu kurguya bağlı olduğundan yönetmen çekimleri kurguyu düşünerek düzenler.Filmin anlatım araçlarının incelenmesi,sinemanın estetik açıdan değerlendiribilmesinin temelini oluşturur. Bağımsızlığı kabul edilen sinema dilinin tek başına bir sanat eseri meydana getirmeye yeterli olup olmadığı şeklindeki sorun günümüzde olumlu bir sonuca bağlanmıştır.