Ümit Yaşar OĞUZCAN 22 Ağustos 1926 da Tarsus'ta doğdu. Babasının adı Lütfi Annesinin adı Güzide'dir. Ankara İncesu Lisesinden mezun oldu. Türkiye İş Bankasına girerek Adana, Ankara ve İstanbul'da çalıştı. 30 yılını doldurunca Halkla ilişkiler Müdür yardımcısı görevinde iken emekliliğini istedi. Ayrıldı (Haziran 1977).Şiire 1940 ta Yedigün şairleri arasında başlayan Şairin 33 şiir 4 düzyazı kitabı 13 Antoloji ve biografik eser toplam 50 eseri yayımlandı. Şiir plakları,şarkı sözleri ve yergileriyle tanınan Oğuzcan günümüzün en popüler şairlerindendir. Genellikle Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığında ve aşk, ayrılık, özlem temaları ekseninde çoğalttığı şiirini 1973te büyük oğlu Vedat'ın intihar etmesi üzerine, Hayatın boşluğu ölüm ve acı gibi derinliklere öz ve biçim yoğunlaştırmalarına yöneltti.
Kendisinin hayatı boyunca 23 kez intihara kalkıştığı söylentileri olsada sadece 3 kez intihara teşebbüs etmiş, Büyük oğlu Vedat ise 1973 yılında Galata Kulesinden atlıyarak intihar etmişti. Bu olay Şairin ruh dünyasında tamiri mümkün olmayan hasara yol açmıştır. Galata Kulesi adlı şiirini oğlunun intiharı üzerine yazmıştır.Şairlik başarısını daha etkili aruzla yazdığı Rubailerinde görülür.
DÖRTLÜKLER - RUBAİLER
Meyhaneyi tenha ve biraz loş gördüm
Bir dost aradım çevremi bomboş gördüm
Vardım kime sordumsa Vefa nerde diye
Karşımda yıkılmış nice sarhoş gördüm
Sessiz doğacak günleri Akşam biliriz
Her zevki keder, ne'şeyi hep gam biliriz
Mümkünse kavuşmak sana bir gün bilki
Biz yalnız o eşsiz günü Bayram biliriz
Sevmekse hüner, ordayım Allah biliyor
Her nefreti inkardayım, Allah biliyor
Suç bende değildir, arayan bulmazsa
Yıllar yılı hep yardayım Allah biliyor
Batan günmüş, şafakmış sende gördüm
Öpülesi dudakmış sende gördüm
Seyrettim gözlerinde dört mevsimi
Ölmekmiş, yaşamakmış sende gördüm
Bir ateşim yanarım külüm yok,dumanım yok
Sen yoksan mekanım belli değil, zamanım yok
Fırtınalar içinde beni yalnız bırakma
Benim senden başka sığınacak Limanım yok
Biraz kül, biraz duman - o benim işte
Kerem misali yanan o benim işte
İnanma gözlerine ben ben değilim
Beni sevdiğin zaman , o benim işte
Hayat mısın, ölüm müsün nesin
Demin candaydın şimdi tendesin
Öyle karıştık ki belli değil
Ben mi sendeyim ? sen mi bendesin ?
Neden diyorum, nasıl diyorlar
Gönül diyorum, akıl diyorlar
Bir Meyhanedeyim körkütük sarhoş
Şarap diyorum, ayıl diyorlar
Toprak olmaz bende tenden başkası
Seni bunca sevmez benden başkası
Ölürsem sen ağla arkamdan,yeter
Gelmesin kabrime senden başkası
Aslında o dev çalgıda bir teldir ömür
Teller gibi bir bir aşınır, eskir ömür
Bir günde bakarsın ki kesilmiş sesler
Tel tel dağılıp ansızın uçmuş bir ömür
Aşık ne kadar çekse isabet sayılır
Hertürlü cefa onca saadet sayılır
İmanı mı var aşıka dinsiz diyenler
Sevmek seni bir başka ibadet sayılır
Ayrılsada birgün şu çürük ten benden
Ayrılma sakın, kopma sakın sen benden
Hiç farkına varmazsın inan yokluğuma
Hem öncesi, hem sonrasıyım ben,benden
Sevgili şiir seven Dostlarım şimdide Büyük üstat Ümit Yaşar OĞUZCAN'ın Bizlere bıraktığı birbirinden güzel şiirleri arasından seçtiğim Galata Kulesinden atlıyarak intihar ederek vefat eden Büyük oğlu Vedat a yazdığı şiirle başlıyorum.
GALATA KULESİ
6 Haziran 1973
Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı güzeldi Dünya
Bir Adam düştü o gün Galata Kulesinden
Kendini biranda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir Adam benim oğlumdu
Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
İçi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı o apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini biranda bıraktı boşluğa
Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu Adam benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden
Çıktı, Hergünki gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Klesinde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusu buydu
Bir Adam düştü Galata Kulesinden
Bu Adam benim oğlumdu
Küçüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum, uyu oğlum ninni
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata kulesinden bir Adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş Dünyaya inat
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
Uyan oğlum, uyan oğlum uyan Vedat
BİR GECE ANSIZIN GELEBİLİRİM
Bu kadar yürekten çağırma beni
Birgece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapıda ölebilirim
Belkide hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belkide seversin beni kim bilir
Kal dersen, Dağlarca severim seni
Bir Deniz olurum Ayaklarında
Aşk bu özleyiş bu hiç belli olmaz
Kalbim duruverir dudaklarında
Yada unuturum kim olduğumu
Hatırlamam belki adımı bile
Belkide çıldırır, deli olurum
Sana kavuşmanın heyecanıyla
Aşk bu bilinirmi nereye varır
Ne durdurur özlemini seveni
Bakarsın ansızın gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni
BATIK GEMİ
Bütün Sevgililer dostlar gitti
Bir sen kaldın kadınım beni terk etmeyen
Batan gemilerin kaptanları gibi
Denizin ortasında ölümü bekleyen
İSTANBUL
Evin içinde bir oda, odada İstanbul
Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul
Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı
Kadın çantasını açtı, çantada İstanbuş
Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm
Çekmeğe başladı, oltada İstanbul
Bu ne biçim su, bu nasıl şehir
Şişede İstanbul, masada İstanbul
Yürüsek yürüyor, dursak duruyor şaşırdık
Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul
İnsan bir kere sevmeye görsün anladım
Nereye gidersen git, orada İstanbul
ARAYIŞ
Bir tas zehir verin bana içeceğim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana, kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm herşeyim
Kurşuna dizdiler anılarımı
Yenik düştüm bu savaşta neyleyim
Bir mezar nasılsa işte öyleyim
Unuttum en güzel şarkılarımı
Gündüzü yok upuzun bir geceyim
Yitirdim umut kırıntılarımı
Sevgimi, neşemi, bütün varımı
Çaresiz bir yokluğun içindeyim
Gömdüm içime yıkıntılarımı
Arıyor bir yerim öbür yerimi
ACILAR DENİZİ
Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini martı çığlıklarını
Dalgalar hergün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Ölüyüm çoktan bir baksanagözlerime
Gör içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizi olmuşum yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana herkes içime dökmüş artıklarını
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa, alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını
TESBİH
Sen giderken gözlerim dopdoluydu
Ve yağan yağmurla caddeler ıslak
Yokluğundan bir rüzgar esti hazin
Teselliler döküldü yaprak yaprak
Gökyüzünde bir bir söndü yıldızlar
Bir karanlık geldi gittiğin yerden
Ümitlerim vardı tesbih misali
Sen giderken dağılıverdiler birden
MUSTAFA KEMALİ DÜŞÜNÜYORUM
Mustafa Kemali düşünüyorum
Yeleleri alevden al bir ata binmiş
Aşıyor yüce dağları engin denizleri
Altın saçları dalgalanıyor rüzgarda
Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri
Mustafa Kemali düşünüyorum
Yanmış yıkılmış savaş meydanlarında
Destanlar yaratıyor cihanın görmediği
Arkasından dağ dağ ordular geliyor
Her askeri Mustafa Kemal gibi
Mustafa Kemali düşünüyorum
Gelmiş geçmiş kahramanlara bedel
Hükmediyor uçsuz bucaksız göklere
Al ata binmiş yalın kılıç
Koşuyor zaferden zafere
Mustafa Kemali düşünüyorum
Ölmemiş bir Kasım sabahı
Yine bizimle beraber her yerde
Yaşıyor dör köşesinde
Yaşıyor damar damar yüreklerde
Mustafa Kemali düşünüyorum
Altın saçları dalgalanıyor rüzgarda
Mavi gözlerini ışıl ışıl görüyorum
Uykularıma giriyor her gece
Ellerinden öpüyorum
AŞK BAŞLAMADAN GÜZEL
Aşk başlamadan güzel
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış
Başkaları görmesin diye çabalayış
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman
Aşk başlamadan güzel
ANILARDA YAŞARKEN
Çekingen adımlarla sessiz ve ürkek
Birgün uzaklardan bir giz gibi geldin
O büyülü şarkısını söyleyerek
Gençliğimi geri getirdi ellerin
Sundun paha biçilmez güzelliğini
Öylesine diri öylesine sıcak
Böylesine bir mutluluk anladım ki
Ömür boyunca bir kez yaşanacak
Birkez nefes aldığını anlar birgün
Birkez bir kişiyle insan bütünlenir
Özlem dediğimiz o hançer bir düşün
Birkez saplanmak için kaç kez bilenir
Anılarsa bitmez bizimdir daima
Umulmadık yerlerde yeşerir büyür
Yaşamak baştanbaşa yalan olsada
O alır bizi uzaklara götürür
Emzirir gür memelerinden istekle
Biz farkına varmadan uzar ömrümüz
Anılarda yaşarken birgün gelirde
Bizde birer fani olur ölürüz
ANDIKÇA
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir
Seninle geçen her saat, hergün gelir aklıma
Bir akşam vakti gelir, bir deniz kıyısı gelir
O eşsiz hatıralar bütün gelir aklıma
Ne yaparsam unutamam yaşadığımızı
Sevgindi sevgilerin en yalansızı
Şimdi nerede bir gül görsem kırmızı
Dudaklarımı uzun uzun öptüğün gelir aklıma
Bir çıban büyürcesine ortasında gecenin
Dolar yüreğime hüznü seni sevenin
Dünyada ne benim yerim var artık ne senin
Ağlarım baş ucunda ölümün gelir aklıma
ALDANIŞ
Yıkılmak, ezilmek hergün biraz daha
Dostlar değişiyor aldanmalar değil
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Şişeler, kadehler o cam kırıkları
Götürün, götürün bu aydınlıkları
İçimde güz başladı, ilkbahar deüil
Ne bir anlayışlı el ne bir dost bakış
Biraz ümit, biraz hayal sonra aldanış
En güvendiğimiz tepelere kar yağmış
Deniz o deniz değil, Dağlar o dağlar değil
AÇIK ARTTIRMA
Beni öylesine sev
Öylesine arttır ki
Hep senin üzerinde kalayım
YAĞMUR ALTINDA ÖPÜŞMEK
Hava kararmıştı
Yağmur yağıyordu
Dudakları sımsıcaktı
Elleri üşüyordu
Bir öptüm
Bir daha öptüm
Kimseler görmedi öpüştüğümüzü
Yağmurdan başka
İki gözüm çıksın
Şimdi ne zaman yağmur yağsa
Utanıyorum
YEMİN
Ne zaman denizler çöl
Çöller deniz olursa
Kayalarda, nilüfer
Çöllerde çam biterse
Güneş doğmayı unutur
Ay çimenlerin üstüne düşerse
O zaman seni unutur
Bir başkasını severim
AYRILANLAR İÇİN
Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Herşeyi evet herşeyi unutmalıyız
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme
İnsan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler gelir geçer yıllar geçer
Sende unutursun birgün gelir
Hiç yaşanmamışcasına, hiç sevmemişcesine
Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi
O günlerce gecelerce sevişmelerimizi
Herşeyi evet herşeyi unutabilirsin
Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır
ÜSTÜME VARMA İSTANBUL
Sana geldim içim ümitlerle dolu
Bak sarhoş etme İstanbul ne olur
Birgün ben eririm caddelerinde
Çürür kemiklerim adım unutulur
Yine sen kalırsın dipdiri sımsıcak
Göğün bulutların denizlerin kalır
Oynama İstanbul benimle oynama
Birgün öldürür beni bu dert, bu kahır
Ezilmiş ellerimin arasında başım
Bu yeryüzünde başka çarem kalmamış
İşte gelip kapılarına dayanmışım
Karşında yıkılmış duvar gibiyim
Beni sarhoş etme, başım dönüyor
Üstüme varma İstanbul, kederliyim
APANSIZ UYANIRSAN GECENİN BİR YERİNDE
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bilki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtıma bin, açıl
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor, nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bilki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir haza bırak
Dökülsün dudağından en mutlu şarkılar
Bilki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız
Uzaklarda elemli garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve birgün kabrimde bir kara gül biterse
Bilki seni seviyorum
Dört dörtlük bir şair olan Ümit Yaşar Oğuzcanın şarkı olmuş birçok güfteleri bugün bile en taze bir şekilde belleklerimizde yer almakta ve Radyolarda defalarca çalınmaktadır. Bunlardan sırasıyla
Uzuyor yıllar gibi dakikalar
Gel dese birgün gel dese
Ağla gitar
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın
Sen yoksun mekanım belli değil zamanım yok
Benden ayrılsanda yine
İnleyen nağmeler ve daha birçokları...
1984 yılında aramızdan ayrılan Büyük şaire tanrıdan rahmet diler, Medfenindehuzur içinde yat Seni sevenlerin seni hiç unutmuyacaklar.Bize bıraktığın eserleri seni anarak daima okuyacaklardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder