Sarkılarla ISTANBUL I

ŞARKILARLA ÇIKTIK YOLA SELAM VERDİK SAĞA SOLA RÜŞVET DİYE ALMADILAR HAYDİ BANA EYVALLAH..

Sarkılar insanlara mesaj
veren terennümlerdir.Ben Göztepe aşığı ve
orada dünyaya gelmiş bir adem oğluyum.
Benim doğduğum yıllarda şarkılar şöyle derdi ;
DÜN GÖZTEPE nin NEŞELİ BİR
ALEMİ VARDI.HİCRAN NE GEZER GÖZTEPE DE GAM NE ARARDI.ŞEN KAHKAHANIZ BAHÇELERİN KOYNUNU SARDI.
Hey gidi koca Göztepe,sen neler görmüş,geçirmiş bu günlere gelmiş ne şirin bir beldeydin,komşuluk,ahpaplık,sevgi ve saygının var olduğu o yılları anmamak elde değil.Ya şimdi beton yığınların çirkınleştirdiği sipsivri apartmanların gökyüzüne kadar tırmandığı 50-60 dairenin bir binada bulunduğu,buralarda bir eskı dosta,bir eski nefese rastlayamazsınız.
Yüzünüze gülen,arkanızdan türlü entrikalar çeviren insanlar,nereden geldikleri belli
olmayan kozmopolit bir halk topluluğu,UNUTULMUŞ BİRER BİRER ESKI DOSTLAR NE BIR SELAM NE BİR HABER ESKİ DOSTLAR,ESKI DOSTLAR,Dost dedikte bu kelimenin karşılığını merak edıp,sözlüklere baktık.orada dost hakkında şöyle yazıyor.,sevilen kimse,ahpap,arkadaş v.s ....
Bugün bu kelimelerin anlattığı insanlara rastlamak mümkün değil.şimdikiler dost diye kazık atılacak insan ve metres tutup kapatmalara diyorlar dost diye.Büyük şair halk ozanı
AŞIK VEYSEL bile dizelerinde bize seslenirken şu mesajı iletmiş.DOST DOST DİYE NİCELERE
SARILDIM BENİM YARİM KARA TOPRAKTIR
Toprak deyince de 60 yıl evveline dönüyorum.Göztepe min ada ve parsellerinde,köşklerin bulunduğu,çam koruluklarının bezediği ve envai türlü
çiçek meyve ve ağaçların süslediği beldem aklıma gelir.Hayalimde onları bir kere daha yaşatırım.Heyhak bugün nereden bakarsan bak yalnız Göztepem değil istanbulum bile olmuş bir
beton blok,bundan 20-25 yıl evvel kayahan istanbulu sevmedığıne dair bir şarkı söylerdi,
o zaman kendisine çok kızardım,fakat bu gün kendisine hak vermemek elde değil,güzelim
beldemizi şairlerimizin göz bebeğini ne hallere koyduk.artık istanbul şarkılarda hoş bir
seda olarak kaldı.şimdilerde magandaların işgal ettiği,varoşlar dediğimiz yerleşim birimlerinin beğendiği ucube kimselere sanatçı dedikleri zevatı göğüslerine jilet atarak etrafı kırıp geçirerek dinlıyorlar.sanat ve edebiyat unutulmuşluğun suskunluğunu sürdürüyor.bakalım ne zaman uyanıp bu başıboş gidişe dur diyebileceğiz.Dur dıyeceğiz ama ıstanbulu ne yapacağız.Buna da büyük şair cahit külebinin istanbul şiirinin son paragrafıylacevap vereceğiz...
ANLADIM BU ŞEHİR BAŞKADIR-HERKES BENİ ALDATTI GİTTİ-ANLADIM BU ŞEHİR
BAŞKADIR-HERKES BENİ ALDATTI GITTİ-YİNE KAMYONLAR KAVUN TAŞIR-FAKAT İÇİMDEKİ ŞARKI BİTTİ.
Bütün temennimiz yeni ve eski edebiyatçılarımızın içlerindeki şarkı aşkı yeniden canlanır
silkinip kendimize geliriz.Burada herhalde anonim bir şiirin mısralarıyla seslenecek
olursak şöyle dememiz lazım gelir.
NE ZAMAN SENİ DÜŞÜNSEM İÇİM ÜRPERİR-SENİNLE GEÇEN HER SAAT HER GÜN GELİR AKLIMA-BİR AKŞAMVAKTI GELİR,BIR DENİZ KIYISI GELİR.O EŞSİZ HATIRALAR GELİR AKLIMA...